پخش زنده
دانلود اپلیکیشن اندروید دانلود اپلیکیشن اندروید
English عربي
3620
-
الف
+

چرا «دنیای شیرین» هنوز هم جذاب است؟

دراین گزارش نگاهی به سریال خاطره‌انگیز «دنیای شیرین» انداخته‌ایم.

دراین گزارش نگاهی به سریال خاطره‌انگیز «دنیای شیرین» انداخته‌ایم.

به گزارش آی‌فیلم به نقل از روزنامه هنرمند، قطعاً سریال‌هایی که مسعود رسام و بیژن بیرنگ برای نوجوانان و کودکان در دهه ی 70 ساختند را می توان در زمره بهترین آثار کودک و نوجوان کل تاریخ تلویزیون ایران قرار داد. سریال هایی که گرچه قرار بود به منظور انتقال پیام و با بار آموزشی ساخته شوند اما این اولویت "پیام رسان بودن" چیزی از جذابیت های دراماتیک و نمایشی آنها نمی کاهد. به بیانی دیگر ویژگی پیام رسان بودن بر کل اثر سوار نمی شود و تنها به میزان لازم خودنمایی می کند بنابراین این سریال ها هنوز هم پس از گذشتِ دو دهه قابلیت این را دارند که مخاطب را با خود همراه کنند؛ حتا مخاطبِ غیرکودک را.

«دنیای شیرین»، محصول سال 1376، داستان زندگی روزمره ی دختر نوجوانی به نام شیرین (زهرا جواهری) را به تصویر می کشد. سریال ساختاری اپیزودیک دارد و در هر قسمت آن داستان مجزایی با مضمونی متفاوت و به قصد انتقال پیامی خاص روایت می شود و این روایت ها هر یک منجر به نتیجه گیری خاصی می شوند که در واقع هدف اصلی ساخت این سریال بوده است.

بهره گیری نویسنده از "نریشن" به منظور طرح چارچوب و تشریح ماجرا برای هر داستان از بخش های هوشمندانه کار است و به همذات پنداری بیش تر مخاطبِ کودک و نوجوان با هسته مرکزی داستان و رخدادهای آن کمک بسزایی کرده است.
از ویژگی های برجسته سریال که البته ویژگی اصلی بیش تر ساخته های مسعود رسام نیز هست، بازی های خوب و روانی ست که از بازیگران تازه کار خود گرفته است. بازیگران کودک و نوجوان سریال، از سپهر آزادی گرفته تا زهرا جواهری، همه و همه در قالب نقش های خود جاافتاده اند و آن قدر باورپذیر و واقعگرایانه بازی می کنند که مخاطب با این تردید رو به رو می شود که آیا آن ها پیش تر سابقه فعالیت حرفه ای داشته اند یا نه؟

کارگردان، در کنار به تصویر کشیدن لحظات شادی بخش و کودکانه ی زندگی کاراکترهایش، به ابعاد تلخ تر و واقعیات نه چندان خوشایند که آن ها هم بخشی از زندگی اند توجه داشته است. مثلاً مقوله هایی چون "مرگ"، "جدایی"، "تنهایی" و ... از عناصری اند که در برخی از قسمت های سریال کارگردان مستقیماً به سراغشان می رود و آن ها را برجسته می سازد. به عنوان مثال، همسر دایی (با بازی خوب رضا عطاران) درگذشته و سعید پسر خردسال دایی (سپهر آزادی)، با مشکل نداشتنِ مادر دست و پنجه نرم می کند؛ مشکلی که بر برخی از ابعاد درونی و برونی شخصیتی او تأثیر گذاشته است، تأثیراتی که نمود بیرونی شان را در بسیاری از کنش ها و واکنش های او می بینیم. کارگردان در تلاش است تا ضمن ترسیم واقعیات زندگی این کاراکترها به این مهم نیز تأکید ورزد که می توان به رغم تمامی سختی ها، از کنارشان عبور کرد و به آن ها اجازه نداد که بر زندگی تأثیرات نامطلوب بگذارند، در واقع همان برخوردی که دایی با مشکلات می کند و به سعید نیز می آموزد که در برابرشان قوی باشد و مقاومت کند.

همچنین پرداختن منطقی و نزدیک به واقعیت به برخی از دغدغه های زندگی نوجوانان (مخصوصاً نوجوانان آن دوره) از دیگر موفقیت های کارگردان سریال است؛ مثل مسئله ی تجدید آوردن حمید (علیرضا رئیسی)، برادر کوچک شیرین در امتحان ریاضی و تمهیداتی که خانواده برای حل این بحران می اندیشند؛ مسئله ای که شاید دغدغه و مشکل خیلی از نوجوانان دیگر هم باشد.

کارگردان به منظور ایجاد حس نزدیکیِ اکثریت مخاطبان با سریال، خانواده ی داستانش را از قشر متوسط جامعه در نظر می گیرد با تمامی تفریحات، دغدغه ها و مسائل همین قشر و همین مسئله نیز یکی دیگر از دلایل همذات پنداری مخاطبین با سریال است.

از مهم ترین ویژگی های سریال که بر قدرت آن مهر تأیید می زند خوشایند بودن آن پس از گذشت سالهاست. حتی برای منی که در زمان پخش این سریال شش سال بیش تر نداشتم هنوز هم «دنیای شیرین» واجد جذابیت های بسیاریست و از تماشای آن لذت بسیار می برم. شاید این لذتبخشی به دلیل ویژگی های نوستالژیک اثر باشد، خصوصاً برای آن دسته از مخاطبینی که از آن خاطره های بیشتری دارند، اما نوستالژیک بودن سریال به یقین تنها دلیل توفیق آن نیست و آن چه به سریال ارزش و اعتبار می بخشد محتوای عمیق و درک دنیای نوجوانانه آن از سوی نویسنده ایست که دنیا را از دریچه چشم نوجوانان ساده نگریسته و دنیای کاراکترهایش را از همان دریچه طراحی کرده است.

موسیقی متن و تیتراژ سریال نیز به باور من، از بخش های به یادماندنی آن است و موسیقی به شدت با سریال و رویدادهای آن هماهنگ است.

گرد و غبار زمان و کهنگی شاید بر بدنه ی سریال نشسته باشد و فضای آن با فضای زندگی این روزها تفاوت های بسیاری داشته اشد، اما تماشایش برای هیچ کس، حتی مخاطبی که آن زمان نبوده و از سریال خاطره ای ندارد خالی از لطف نیست. احتمالاً کودکان و نوجوانان امروزی از ندیدن تبلت و گوشی و لپ تپ در دستان نوجوانان آن روزها بسیار شگفت زده خواهند شد و نخواهند توانست زندگی را بدون داشتن این وسایل متصور شوند!

برای دانلود و تماشای این سریال لینک زیرا کلیک کنید:

دنیای شیرین

نظر شما
ارسال نظر